Η εκκλησία των Αγίων Σεργίου και Βάκχου είναι ο μεγαλύτερος ναός στο Γαβαλοχώρι, γι' αυτό και τελούνται εκεί οι λειτουργίες στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές, όπως το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Αρχικά, στο ίδιο σημείο υπήρχε η εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, που χτίστηκε μετά την έλευση του Χριστιανισμού στο χωριό. Ωστόσο, το 1908, η αρχική εκκλησία κατεδαφίστηκε, προκειμένου να χτιστεί στην θέση της ο νέος ναός με τους τρεις τρούλους. Στο εσωτερικό της εκκλησίας μπορείτε να μπείτε μόνο όταν τελείται κάποια λειτουργία ή τελετή σε αυτήν. Αν βρίσκεστε στο Γαβαλοχώρι το Μεγάλο Σάββατο, μην παραλείψετε να δείτε το κάψιμο του ομοιώματος του Ιούδα, που γίνεται τα μεσάνυχτα, έξω από την εκκλησία. Φροντίστε να έχετε μαζί σας κι ένα κερί, για να συμμετάσχετε στον εορτασμό της Ανάστασης του Ιησού.
Στον ναό των Αγίων Σεργίου και Βάκχου τελούνται τακτικές εκκλησιαστικές λειτουργίες το καλοκαίρι (τον χειμώνα τελούνται στον Ιερό Ναό Γεννήσεως της Θεοτόκου). Η λειτουργία ξεκινά στις 7:30 το πρωί της Κυριακής και τελειώνει περίπου στις 9:30 ή στις 10:00, ανάλογα με το αν ο ιερέας κάνει κήρυγμα ή αν γίνεται κάποιο μνημόσυνο.
Η εκκλησία των Αγίων Σεργίου και Βάκχου είναι η πιο εύκολα προσβάσιμη από τις εκκλησίες του Γαβαλοχωρίου. Από την κεντρική πλατεία, ακολουθήστε τις πινακίδες προς το Λαογραφικό Μουσείο. Περάστε το μουσείο και σε λίγα μόλις βήματα θα δείτε αυτήν την πολύ μεγάλη εκκλησία.
Η ιστορία του Ναού των Αγίων Σεργίου και Βάκχου ξεκινά το 1750, όταν ένας κάτοικος του Γαβαλοχωρίου, ο Εμμανουήλ Παστρικάκης-Θυμιανός, αναζητούσε μια γαλοπούλα που είχε χάσει. Την ανακάλυψε σε κάτι θάμνους, στο πλάι της εκκλησίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, διαπιστώνοντας ότι η γαλοπούλα είχε γεννήσει αυγά δίπλα σε μια εικόνα των Αγίων Σεργίου και Βάκχου. Ως ένδειξη ευχαριστίας, έκτισε δίπλα στην εκκλησία ένα μικρό, πρόχειρο παρεκκλήσι, αφιερωμένο στους δύο αγίους.
Οι Τούρκοι κατακτητές δεν επέτρεψαν στον Παστρικάκη-Θυμιανό να τοποθετήσει πόρτα στο παρεκκλήσι, γι' αυτό κι εκείνος έκλεισε την είσοδο με ένα ραβδί, για να μην μπαίνουν μέσα ζώα. Παρά τις προσπάθειές του, όμως, ένα γουρούνι έσπασε το ραβδί και μπήκε στο παρεκκλήσι, σπάζοντας τη στάμνα με το λάδι που είχε τοποθετήσει μέσα, για να ανάβει την μικρή λάμπα, που φώτιζε την εικόνα των αγίων. Στεναχωρημένος από την ζημιά, ο Παστρικάκης-Θυμιανός συνομίλησε με τον Τούρκο μουχτάρη του χωριού και ζήτησε να του επιτραπεί να τοποθετήσει μια ξύλινη πόρτα στην είσοδο του παρεκκλησίου. Ο μουχτάρης συμφώνησε, αρκεί να την εγκαθιστούσε το βράδυ, για να μην τον δουν οι άλλοι Τούρκοι.
Κατά το 1770, το χωριό χτυπήθηκε από πανώλη και σχεδόν οι μισοί κάτοικοί του πέθαναν. Το Γαβαλοχώρι είχε τότε δύο ενορίες και οι νεκροί από την κάτω ενορία θάβονταν σε ομαδικούς τάφους, στο νεκροταφείο της εκκλησίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Λόγω της ευκολίας με την οποία εξαπλώθηκε η ασθένεια, οι ιερείς δεν έκαναν τις κηδείες από την εκκλησία, αλλά, αντίθετα, λειτουργούσαν στις κηδείες από την ταράτσα ενός κοντινού σπιτιού. Οι ομαδικοί τάφοι των θυμάτων της πανώλης βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της εκσκαφής, προκειμένου να δημιουργηθούν τα θεμέλια για τη νέα εκκλησία των Αγίων Σεργίου και Βάκχου.
Το 1820, η εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης ανοικοδομήθηκε ριζικά. Η ξύλινη στέγη, που κατέρρεε, αντικαταστάθηκε από έναν θόλο και τρία καμπαναριά. Ακολούθως, το 1825, το παρεκκλήσι δίπλα στην εκκλησία, αφιερωμένο στους Αγίους Σέργιο και Βάκχο ανοικοδομήθηκε και διευρύνθηκε.
Το 1840, ένας Τούρκος άρχοντας, που ζούσε στο Γαβαλοχώρι, απέκτησε ένα παιδί που ήταν πολύ άρρωστο. Αν και το παιδί μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη για θεραπεία, η κατάστασή του δεν βελτιώθηκε. Οι χριστιανές του χωριού είπαν στην μητέρα του παιδιού: «Τάξε το παιδί σου ως προσφορά στον Άγιο Σέργιο και θα γιατρευτεί». Το είπε στον άντρα της και, αφού έταξε το παιδί ως προσφορά στον άγιο, το παιδί συνήλθε. Για να ευχαριστήσει τον άγιο για το θαύμα, ο Τούρκος δώρισε ένα κομμάτι της γης του, που έγινε το προαύλιο της εκκλησίας. Αρκετά χρόνια αργότερα, το παιδί αρρώστησε ξανά και πέθανε. Τότε, η μητέρα του παιδιού είπε, θρηνώντας στον σύζυγό της: «Αγαπητέ μου, αν είχαμε τάξει ξανά το παιδί μας στον Χριστιανό άγιο, δεν θα είχε πεθάνει». Το 1865, ο πατέρας του αγοριού πούλησε την περιουσία του, έφυγε από το χωριό και εγκαταστάθηκε στα Χανιά, αφού δώρισε στην εκκλησία τη γη που την περιέβαλλε.
Η εκκλησία συνέχισε να είναι γνωστή ως θαυματουργή. Θεωρούταν ότι θεραπεύει τα παιδιά, ότι βοηθά τις γυναίκες να συλλάβουν, ότι αποτρέπει τις αποβολές και βοηθά τις εγκύους να γεννούν εύκολα και με ασφάλεια. Έχοντας δει πολλά από αυτά τα θαύματα ένας γιατρός, αποφάσισε να χτίσει μια νέα εκκλησία, εμπνευσμένη από τη βυζαντινή αρχιτεκτονική, στην θέση της υπάρχουσας. Μαζί με έναν ιερέα του χωριού, διοργάνωσαν εράνους και έκαναν έκκληση για οικονομική ενίσχυση από τους κατοίκους του Γαβαλοχωρίου για την ανέγερση της νέας εκκλησίας. Ζήτησαν, επίσης, κεφάλαια για την ανοικοδόμηση από πρώην κατοίκους του χωριού, που είχαν μετακομίσει αλλού στην Ελλάδα, καθώς και στη Γαλλία και στην Αφρική.
Η κατασκευή ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1896 και διήρκεσε 10 χρόνια. Ο αρχιτέκτονας, Παλαμάρας, από το νησί της Τήνου, κατασκεύασε τους τρούλους και τον σταυρό της οροφής το 1905, ενώ το εξωτερικό τμήμα ολοκληρώθηκε το 1907. Το εσωτερικό και το εξωτερικό σοβάτισμα, οι πόρτες, τα παράθυρα και το τέμπλο με τις εικόνες, που χωρίζει το ιερό από τον ναό, ολοκληρώθηκαν μεταξύ 1907 και 1908. Η αφιέρωση του ναού έγινε την Κυριακή του Πάσχα του 1908.
Το 1930, το ενοριακό συμβούλιο έχτισε έναν πέτρινο τοίχο με μια πύλη, γύρω από τον περίβολο της εκκλησίας, με κεφάλαια που δώρισαν οι κάτοικοι του χωριού. Το 1939, συγκεντρώθηκαν πρόσθετα κεφάλαια για την ανακαίνιση του δαπέδου της εκκλησίας, την πλακόστρωση των σκαλοπατιών του ιερού, την κατασκευή εκκλησιαστικών πάγκων, την κάλυψη τμήματος του προαυλίου της εκκλησίας με πλάκες, την κατασκευή των σκαλοπατιών της εισόδου, την ισοπέδωση της αυλής και τη φύτευση δέντρων στον κήπο. Το σημερινό τέμπλο της εκκλησίας χτίστηκε το 1952, πάλι με έρανο στο χωριό.
Η εκκλησία έχει τρεις τρούλους και παραδοσιακά, καθένας από τους τρεις τρούλους είναι αφιερωμένος σε έναν άγιο ή σε κάποια σεβαστή θρησκευτική προσωπικότητα. Ο μεσαίος τρούλος είναι αφιερωμένος στους Αγίους Σέργιο και Βάκχο και ο βόρειος τρούλος στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη. Ο τρίτος τρούλος δεν αφιερώθηκε ποτέ επίσημα σε κάποιον, αλλά τιμά τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφτηκε την Μαρία και της είπε ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει έναν γιο, μέσω παρθενικής γέννησης, που θα ήταν ο Ιησούς, ο γιος του Θεού. Ο νότιος τρούλος δεν αφιερώθηκε σε κανέναν, την εποχή που χτίστηκε, επειδή ο Βασίλειος Ψαλτάκης, ο γιατρός που εμπνεύστηκε την ανέγερση της εκκλησίας, πέθανε πριν πραγματοποιηθεί η επιθυμία του να ονομάσει τον τρούλο «Κοίμηση της Θεοτόκου». Ήθελε να ονομάσει έτσι τον τρούλο, για να τιμήσει τον θάνατο της μητέρας του Ιησού, σε ανάμνηση μιας εκκλησίας με αυτό το όνομα, που προϋπήρχε στο Γαβαλοχώρι, όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κρήτη (την οποία οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν σαν αποθήκη). Ο Κυριάκος Πρωτοπαπαδάκης, συνταξιούχος δάσκαλος, ήθελε να ονομάσει τον τρούλο «Τριών Ιεραρχών», για να τιμήσει τους τρεις επισκόπους του 4ου αιώνα μ.Χ., που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της χριστιανικής θεολογίας—τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη Χρυσόστομο. Μάλιστα, όλοι οι δάσκαλοι στο Γαβαλοχώρι υποστήριξαν την ιδέα του. Τέλος, η μοναχή, Παρασκευή Φρονιμάκη, πρότεινε να ονομαστεί ο τρίτος τρούλος «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου», όπως και εντέλει έγινε.
Οι θρησκευτικές προσωπικότητες στις οποίες έχουν αφιερωθεί οι τρούλοι, είναι όλες σημαντικές προσωπικότητες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Άγιος Κωνσταντίνος, αποκαλούμενος συχνά ως «Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας», ήταν ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας, που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, τον 4ο αιώνα μ.Χ. Για τον λόγο αυτόν, θεωρείται προστάτης των προσήλυτων. Η Αγία Ελένη, ήταν μητέρα του Αγίου Κωνσταντίνου και αυτοκράτειρα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στα τελευταία της χρόνια, περιόδευσε σε μέρη όπως η Συρία και η Ιερουσαλήμ, ενώ φέρεται να ανακάλυψε τον Αληθινό Σταυρό, τον σταυρό στον οποίο σταυρώθηκε ο Ιησούς. Θεωρείται, λοιπόν, η αγία των ανακαλύψεων. Η γιορτή και των δύο αγίων, Κωνσταντίνου και Ελένης, είναι στις 21 Μαΐου. Οι θρησκευτικές λειτουργίες τελούνται στην εκκλησία το προηγούμενο απόγευμα και το πρωί ανήμερα της γιορτής. Ο εσπερινός ξεκινά περίπου στις 7μ.μ. και η πρωινή λειτουργία περίπου στις 7:30π.μ.
Οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος, ήταν στρατιώτες, που υπηρέτησαν μαζί στον ρωμαϊκό στρατό στη σημερινή Συρία, τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ήταν κρυφοί Χριστιανοί, των οποίων η πίστη αποκαλύφθηκε, όταν αρνήθηκαν να μπουν σε έναν παγανιστικό ναό και να κάνουν θυσίες σε ρωμαϊκούς θεούς. Τους αλυσόδεσαν και τους περιέφεραν στην πόλη με γυναικεία ρούχα για να τους ταπεινώσουν, πριν εκτελεστούν. Στους βυζαντινούς χρόνους, οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος θεωρούνταν προστάτες του στρατού, ενώ τώρα θεωρούνται προστάτες για άτομα που διώκονται, επειδή τόλμησαν να ακολουθήσουν τη συνείδησή τους. Η γιορτή τους είναι στις 7 Οκτωβρίου και οι θρησκευτικές λειτουργίες τελούνται στην εκκλησία το προηγούμενο απόγευμα και το πρωί ανήμερα της γιορτής. Ο εσπερινός ξεκινά περίπου στις 7μ.μ. και η πρωινή λειτουργία περίπου στις 7:30π.μ.
Τέλος, η γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι στις 25 Μαρτίου, ημερομηνία κατά την οποία επισκέφτηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ την Μαρία, ακριβώς εννέα μήνες πριν από τα Χριστούγεννα και τη γέννηση του Ιησού. Ακολούθως, οι θρησκευτικές λειτουργίες τελούνται στην εκκλησία το προηγούμενο απόγευμα και το πρωί ανήμερα της γιορτής. Ο εσπερινός ξεκινά περίπου στις 7μ.μ. και η πρωινή λειτουργία περίπου στις 7:30π.μ.
Η εκκλησία των Αγίων Σεργίου και Βάκχου είναι ο μεγαλύτερος ναός στο Γαβαλοχώρι, γι' αυτό και τελούνται εκεί οι λειτουργίες στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές, όπως το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Αρχικά, στο ίδιο σημείο υπήρχε η εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, που χτίστηκε μετά την έλευση του Χριστιανισμού στο χωριό. Ωστόσο, το 1908, η αρχική εκκλησία κατεδαφίστηκε, προκειμένου να χτιστεί στην θέση της ο νέος ναός με τους τρεις τρούλους. Στο εσωτερικό της εκκλησίας μπορείτε να μπείτε μόνο όταν τελείται κάποια λειτουργία ή τελετή σε αυτήν. Αν βρίσκεστε στο Γαβαλοχώρι το Μεγάλο Σάββατο, μην παραλείψετε να δείτε το κάψιμο του ομοιώματος του Ιούδα, που γίνεται τα μεσάνυχτα, έξω από την εκκλησία. Φροντίστε να έχετε μαζί σας κι ένα κερί, για να συμμετάσχετε στον εορτασμό της Ανάστασης του Ιησού.
Στον ναό των Αγίων Σεργίου και Βάκχου τελούνται τακτικές εκκλησιαστικές λειτουργίες το καλοκαίρι (τον χειμώνα τελούνται στον Ιερό Ναό Γεννήσεως της Θεοτόκου). Η λειτουργία ξεκινά στις 7:30 το πρωί της Κυριακής και τελειώνει περίπου στις 9:30 ή στις 10:00, ανάλογα με το αν ο ιερέας κάνει κήρυγμα ή αν γίνεται κάποιο μνημόσυνο.
Η εκκλησία των Αγίων Σεργίου και Βάκχου είναι η πιο εύκολα προσβάσιμη από τις εκκλησίες του Γαβαλοχωρίου. Από την κεντρική πλατεία, ακολουθήστε τις πινακίδες προς το Λαογραφικό Μουσείο. Περάστε το μουσείο και σε λίγα μόλις βήματα θα δείτε αυτήν την πολύ μεγάλη εκκλησία.
Η ιστορία του Ναού των Αγίων Σεργίου και Βάκχου ξεκινά το 1750, όταν ένας κάτοικος του Γαβαλοχωρίου, ο Εμμανουήλ Παστρικάκης-Θυμιανός, αναζητούσε μια γαλοπούλα που είχε χάσει. Την ανακάλυψε σε κάτι θάμνους, στο πλάι της εκκλησίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, διαπιστώνοντας ότι η γαλοπούλα είχε γεννήσει αυγά δίπλα σε μια εικόνα των Αγίων Σεργίου και Βάκχου. Ως ένδειξη ευχαριστίας, έκτισε δίπλα στην εκκλησία ένα μικρό, πρόχειρο παρεκκλήσι, αφιερωμένο στους δύο αγίους.
Οι Τούρκοι κατακτητές δεν επέτρεψαν στον Παστρικάκη-Θυμιανό να τοποθετήσει πόρτα στο παρεκκλήσι, γι' αυτό κι εκείνος έκλεισε την είσοδο με ένα ραβδί, για να μην μπαίνουν μέσα ζώα. Παρά τις προσπάθειές του, όμως, ένα γουρούνι έσπασε το ραβδί και μπήκε στο παρεκκλήσι, σπάζοντας τη στάμνα με το λάδι που είχε τοποθετήσει μέσα, για να ανάβει την μικρή λάμπα, που φώτιζε την εικόνα των αγίων. Στεναχωρημένος από την ζημιά, ο Παστρικάκης-Θυμιανός συνομίλησε με τον Τούρκο μουχτάρη του χωριού και ζήτησε να του επιτραπεί να τοποθετήσει μια ξύλινη πόρτα στην είσοδο του παρεκκλησίου. Ο μουχτάρης συμφώνησε, αρκεί να την εγκαθιστούσε το βράδυ, για να μην τον δουν οι άλλοι Τούρκοι.
Κατά το 1770, το χωριό χτυπήθηκε από πανώλη και σχεδόν οι μισοί κάτοικοί του πέθαναν. Το Γαβαλοχώρι είχε τότε δύο ενορίες και οι νεκροί από την κάτω ενορία θάβονταν σε ομαδικούς τάφους, στο νεκροταφείο της εκκλησίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Λόγω της ευκολίας με την οποία εξαπλώθηκε η ασθένεια, οι ιερείς δεν έκαναν τις κηδείες από την εκκλησία, αλλά, αντίθετα, λειτουργούσαν στις κηδείες από την ταράτσα ενός κοντινού σπιτιού. Οι ομαδικοί τάφοι των θυμάτων της πανώλης βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της εκσκαφής, προκειμένου να δημιουργηθούν τα θεμέλια για τη νέα εκκλησία των Αγίων Σεργίου και Βάκχου.
Το 1820, η εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης ανοικοδομήθηκε ριζικά. Η ξύλινη στέγη, που κατέρρεε, αντικαταστάθηκε από έναν θόλο και τρία καμπαναριά. Ακολούθως, το 1825, το παρεκκλήσι δίπλα στην εκκλησία, αφιερωμένο στους Αγίους Σέργιο και Βάκχο ανοικοδομήθηκε και διευρύνθηκε.
Το 1840, ένας Τούρκος άρχοντας, που ζούσε στο Γαβαλοχώρι, απέκτησε ένα παιδί που ήταν πολύ άρρωστο. Αν και το παιδί μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη για θεραπεία, η κατάστασή του δεν βελτιώθηκε. Οι χριστιανές του χωριού είπαν στην μητέρα του παιδιού: «Τάξε το παιδί σου ως προσφορά στον Άγιο Σέργιο και θα γιατρευτεί». Το είπε στον άντρα της και, αφού έταξε το παιδί ως προσφορά στον άγιο, το παιδί συνήλθε. Για να ευχαριστήσει τον άγιο για το θαύμα, ο Τούρκος δώρισε ένα κομμάτι της γης του, που έγινε το προαύλιο της εκκλησίας. Αρκετά χρόνια αργότερα, το παιδί αρρώστησε ξανά και πέθανε. Τότε, η μητέρα του παιδιού είπε, θρηνώντας στον σύζυγό της: «Αγαπητέ μου, αν είχαμε τάξει ξανά το παιδί μας στον Χριστιανό άγιο, δεν θα είχε πεθάνει». Το 1865, ο πατέρας του αγοριού πούλησε την περιουσία του, έφυγε από το χωριό και εγκαταστάθηκε στα Χανιά, αφού δώρισε στην εκκλησία τη γη που την περιέβαλλε.
Η εκκλησία συνέχισε να είναι γνωστή ως θαυματουργή. Θεωρούταν ότι θεραπεύει τα παιδιά, ότι βοηθά τις γυναίκες να συλλάβουν, ότι αποτρέπει τις αποβολές και βοηθά τις εγκύους να γεννούν εύκολα και με ασφάλεια. Έχοντας δει πολλά από αυτά τα θαύματα ένας γιατρός, αποφάσισε να χτίσει μια νέα εκκλησία, εμπνευσμένη από τη βυζαντινή αρχιτεκτονική, στην θέση της υπάρχουσας. Μαζί με έναν ιερέα του χωριού, διοργάνωσαν εράνους και έκαναν έκκληση για οικονομική ενίσχυση από τους κατοίκους του Γαβαλοχωρίου για την ανέγερση της νέας εκκλησίας. Ζήτησαν, επίσης, κεφάλαια για την ανοικοδόμηση από πρώην κατοίκους του χωριού, που είχαν μετακομίσει αλλού στην Ελλάδα, καθώς και στη Γαλλία και στην Αφρική.
Η κατασκευή ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1896 και διήρκεσε 10 χρόνια. Ο αρχιτέκτονας, Παλαμάρας, από το νησί της Τήνου, κατασκεύασε τους τρούλους και τον σταυρό της οροφής το 1905, ενώ το εξωτερικό τμήμα ολοκληρώθηκε το 1907. Το εσωτερικό και το εξωτερικό σοβάτισμα, οι πόρτες, τα παράθυρα και το τέμπλο με τις εικόνες, που χωρίζει το ιερό από τον ναό, ολοκληρώθηκαν μεταξύ 1907 και 1908. Η αφιέρωση του ναού έγινε την Κυριακή του Πάσχα του 1908.
Το 1930, το ενοριακό συμβούλιο έχτισε έναν πέτρινο τοίχο με μια πύλη, γύρω από τον περίβολο της εκκλησίας, με κεφάλαια που δώρισαν οι κάτοικοι του χωριού. Το 1939, συγκεντρώθηκαν πρόσθετα κεφάλαια για την ανακαίνιση του δαπέδου της εκκλησίας, την πλακόστρωση των σκαλοπατιών του ιερού, την κατασκευή εκκλησιαστικών πάγκων, την κάλυψη τμήματος του προαυλίου της εκκλησίας με πλάκες, την κατασκευή των σκαλοπατιών της εισόδου, την ισοπέδωση της αυλής και τη φύτευση δέντρων στον κήπο. Το σημερινό τέμπλο της εκκλησίας χτίστηκε το 1952, πάλι με έρανο στο χωριό.
Η εκκλησία έχει τρεις τρούλους και παραδοσιακά, καθένας από τους τρεις τρούλους είναι αφιερωμένος σε έναν άγιο ή σε κάποια σεβαστή θρησκευτική προσωπικότητα. Ο μεσαίος τρούλος είναι αφιερωμένος στους Αγίους Σέργιο και Βάκχο και ο βόρειος τρούλος στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη. Ο τρίτος τρούλος δεν αφιερώθηκε ποτέ επίσημα σε κάποιον, αλλά τιμά τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφτηκε την Μαρία και της είπε ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει έναν γιο, μέσω παρθενικής γέννησης, που θα ήταν ο Ιησούς, ο γιος του Θεού. Ο νότιος τρούλος δεν αφιερώθηκε σε κανέναν, την εποχή που χτίστηκε, επειδή ο Βασίλειος Ψαλτάκης, ο γιατρός που εμπνεύστηκε την ανέγερση της εκκλησίας, πέθανε πριν πραγματοποιηθεί η επιθυμία του να ονομάσει τον τρούλο «Κοίμηση της Θεοτόκου». Ήθελε να ονομάσει έτσι τον τρούλο, για να τιμήσει τον θάνατο της μητέρας του Ιησού, σε ανάμνηση μιας εκκλησίας με αυτό το όνομα, που προϋπήρχε στο Γαβαλοχώρι, όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κρήτη (την οποία οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν σαν αποθήκη). Ο Κυριάκος Πρωτοπαπαδάκης, συνταξιούχος δάσκαλος, ήθελε να ονομάσει τον τρούλο «Τριών Ιεραρχών», για να τιμήσει τους τρεις επισκόπους του 4ου αιώνα μ.Χ., που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της χριστιανικής θεολογίας—τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη Χρυσόστομο. Μάλιστα, όλοι οι δάσκαλοι στο Γαβαλοχώρι υποστήριξαν την ιδέα του. Τέλος, η μοναχή, Παρασκευή Φρονιμάκη, πρότεινε να ονομαστεί ο τρίτος τρούλος «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου», όπως και εντέλει έγινε.
Οι θρησκευτικές προσωπικότητες στις οποίες έχουν αφιερωθεί οι τρούλοι, είναι όλες σημαντικές προσωπικότητες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Άγιος Κωνσταντίνος, αποκαλούμενος συχνά ως «Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας», ήταν ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας, που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, τον 4ο αιώνα μ.Χ. Για τον λόγο αυτόν, θεωρείται προστάτης των προσήλυτων. Η Αγία Ελένη, ήταν μητέρα του Αγίου Κωνσταντίνου και αυτοκράτειρα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στα τελευταία της χρόνια, περιόδευσε σε μέρη όπως η Συρία και η Ιερουσαλήμ, ενώ φέρεται να ανακάλυψε τον Αληθινό Σταυρό, τον σταυρό στον οποίο σταυρώθηκε ο Ιησούς. Θεωρείται, λοιπόν, η αγία των ανακαλύψεων. Η γιορτή και των δύο αγίων, Κωνσταντίνου και Ελένης, είναι στις 21 Μαΐου. Οι θρησκευτικές λειτουργίες τελούνται στην εκκλησία το προηγούμενο απόγευμα και το πρωί ανήμερα της γιορτής. Ο εσπερινός ξεκινά περίπου στις 7μ.μ. και η πρωινή λειτουργία περίπου στις 7:30π.μ.
Οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος, ήταν στρατιώτες, που υπηρέτησαν μαζί στον ρωμαϊκό στρατό στη σημερινή Συρία, τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ήταν κρυφοί Χριστιανοί, των οποίων η πίστη αποκαλύφθηκε, όταν αρνήθηκαν να μπουν σε έναν παγανιστικό ναό και να κάνουν θυσίες σε ρωμαϊκούς θεούς. Τους αλυσόδεσαν και τους περιέφεραν στην πόλη με γυναικεία ρούχα για να τους ταπεινώσουν, πριν εκτελεστούν. Στους βυζαντινούς χρόνους, οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος θεωρούνταν προστάτες του στρατού, ενώ τώρα θεωρούνται προστάτες για άτομα που διώκονται, επειδή τόλμησαν να ακολουθήσουν τη συνείδησή τους. Η γιορτή τους είναι στις 7 Οκτωβρίου και οι θρησκευτικές λειτουργίες τελούνται στην εκκλησία το προηγούμενο απόγευμα και το πρωί ανήμερα της γιορτής. Ο εσπερινός ξεκινά περίπου στις 7μ.μ. και η πρωινή λειτουργία περίπου στις 7:30π.μ.
Τέλος, η γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι στις 25 Μαρτίου, ημερομηνία κατά την οποία επισκέφτηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ την Μαρία, ακριβώς εννέα μήνες πριν από τα Χριστούγεννα και τη γέννηση του Ιησού. Ακολούθως, οι θρησκευτικές λειτουργίες τελούνται στην εκκλησία το προηγούμενο απόγευμα και το πρωί ανήμερα της γιορτής. Ο εσπερινός ξεκινά περίπου στις 7μ.μ. και η πρωινή λειτουργία περίπου στις 7:30π.μ.
