Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου χρονολογείται από τα μεσαιωνικά χρόνια και υπέστη περισσότερες από μία επιθέσεις από τους Τούρκους κατά το παρελθόν. Το μεγάλο νεκροταφείο που την περιβάλλει, χρησιμοποιείται πλέον για την ταφή των κατοίκων του Γαβαλοχωρίου. Η πρόσβαση στην εκκλησία είναι ελεύθερη και παρέχει μια εξαιρετική ευκαιρία για να θαυμάσετε το εσωτερικό της.
Από την κεντρική πλατεία του Γαβαλοχωρίου, ακολουθήστε τις πινακίδες που σας οδηγούν πάνω στο λόφο, στα Ενετικά Πηγάδια. Μόλις φτάσετε στα Πηγάδια (θα τα δείτε στην δεξιά πλευρά του δρόμου), συνεχίστε για λίγα μέτρα ακόμη, ακολουθώντας τον κύριο δρόμο. Η εκκλησία που θα δείτε δίπλα στο νεκροταφείο είναι του Αγίου Γεωργίου.
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου, πιθανότατα, χρησίμευε ως μοναστήρι μοναχών, στα μέσα του 17ου αιώνα, εκ των οποίων κάποιοι μάλιστα ήταν Γαβαλοχωριανοί. Όταν οι Τούρκοι ανακάλυψαν ότι η περιοχή του Γαβαλοχωρίου προμήθευε αντάρτες για να πολεμήσουν εναντίον τους, έκαψαν το μοναστήρι, καθώς και διάφορα άλλα, και ανάγκασαν τους μοναχούς να τραπούν σε φυγή στη σημερινή εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου.
Το 1866, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου υπέστη ξανά καταστροφές από τους Τούρκους, όταν οι ντόπιοι πολέμησαν τον τουρκικό στρατό στο Γαβαλοχώρι. Οι Τούρκοι έκαψαν και λεηλάτησαν πολλά σπίτια και κτίρια, μεταξύ των οποίων και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Βεβήλωσαν τις εικόνες στο εσωτερικό της εκκλησίας, και, για πολλά χρόνια αργότερα, μπορούσε κάποιος να διακρίνει τρύπες από σφαίρες και ξίφη πάνω σε αυτές. Πλέον, όλες οι εικόνες έχουν επισκευαστεί ή αντικατασταθεί.
Το 1887, η εκκλησία ξαναχτίστηκε και επισκευάστηκαν τα κελιά των μοναχών που είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές. Δυστυχώς, αυτά δεν είναι πλέον ορατά. Τοποθετήθηκαν νέες πόρτες και παράθυρα, ενώ ανεγέρθηκε και νέος πέτρινος τοίχος. Νέες ανακαινίσεις έγιναν το 1950, όταν αγοράστηκε και τοποθετήθηκε η σημερινή καμπάνα της εκκλησίας, από κάτοικο του Γαβαλοχωρίου, που είχε μεταναστεύσει στην Αμερική. Τέλος, το 1960, η εκκλησία ανακαινίστηκε ριζικά με νέες σιδερένιες πόρτες, νέα παράθυρα και νέα Αγία Τράπεζα.
Ο Άγιος Γεώργιος, που δόθηκε το όνομά του στην εκκλησία, γεννήθηκε από Έλληνες χριστιανούς γονείς τον 4ο αιώνα μ.Χ. Εντάχθηκε στο ρωμαϊκό στρατό και διακρίθηκε ως θαρραλέος διοικητής. Λόγω του θάρρους του στην μάχη, τράβηξε την προσοχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού και προήχθη, προκειμένου να υπηρετήσει στην αυτοκρατορική φρουρά του. Όταν ο Άγιος Γεώργιος έμαθε ότι ο Διοκλητιανός σχεδίαζε να εκδιώξει τους χριστιανούς, συναντήθηκε με τον αυτοκράτορα και κατήγγειλε αυτόν και την απόφασή του. Ο Διοκλητιανός έμεινε άναυδος από τον τολμηρό λόγο του πολεμιστή, που είχε αγαπήσει και προωθήσει, και προσπάθησε να τον πείσει να απαρνηθεί τον Χριστιανισμό, αλλά ο Άγιος Γεώργιος αρνήθηκε. Επέζησε ύστερα από πολλά βασανιστήρια του Διοκλητιανού —τον έβαλαν σε έναν τροχό και ο τροχός γύρισε έτσι ώστε να τον τρυπήσουν σε όλο του το σώμα, τον έβαλαν σε ένα λάκκο και τον σκέπασαν με ασβέστη, του φόρεσαν σιδερένια παπούτσια με καυτά καρφιά, τον μαστίγωσαν και τον δηλητηρίασαν. Όταν ρωτήθηκε ο Άγιος Γεώργιος, πώς μπόρεσε να επιζήσει από όλα αυτά τα βασανιστήρια, είπε ότι ο Ιησούς τον έσωσε. Στο τέλος, αποκεφαλίστηκε και το σώμα του επέστρεψε για ταφή στη Λύδδα, στη σημερινή Παλαιστίνη, την πατρίδα της μητέρας του.
Ο Άγιος Γεώργιος εμφανίζεται συχνά σε εικόνες να σκοτώνει έναν δράκο. Η παράδοση αφηγείται την ιστορία ενός άγριου δράκου που προκαλούσε πανικό στην πόλη Σιλήνη της Λιβύης. Για να κατευνάσουν τον δράκο, οι κάτοικοι θυσίαζαν πρόβατα και αργότερα ακόμη και ανθρώπους σε αυτόν. Όταν ο Άγιος Γεώργιος έφτασε στην πόλη, η κόρη του βασιλιά επρόκειτο να θυσιαστεί. Ο Άγιος Γεώργιος έσωσε το κορίτσι, σκοτώνοντας τον δράκο με μια λόγχη. Ο βασιλιάς ήταν τόσο ευγνώμων, που του πρόσφερε θησαυρούς ως ανταμοιβή. Ο Άγιος Γεώργιος τους δέχτηκε και κατόπιν μοίρασε τα πάντα στους φτωχούς. Οι κάτοικοι της πόλης έμειναν τόσο έκπληκτοι με αυτό που είδαν, ώστε ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό.
Ο Άγιος Γεώργιος είναι ο προστάτης άγιος του ελληνικού στρατού, διότι υπήρξε και ο ίδιος στρατιωτικός. Επειδή το όνομά του συνδέεται και με τη γεωργία, ο Άγιος Γεώργιος γιορτάζεται δύο φορές τον χρόνο. Μία από τις γιορτές του είναι στις 23 Απριλίου, ημέρα κλειδί για τη σπορά των καλλιεργειών από τους αγρότες στην Ελλάδα (ωστόσο, όταν η 23η Απριλίου συμπίπτει με την Σαρακοστή, ο εορτασμός του Αγίου Γεωργίου μεταφέρεται αμέσως μετά το Πάσχα).
Ο Άγιος Γεώργιος εορτάζεται και στις 3 Νοεμβρίου, την ημέρα που τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στην εκκλησία της Λύδδας. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, οι χωρικοί του Γαβαλοχωρίου γιόρταζαν την ημέρα αυτή κάτω από τα πλατάνια, στα Ενετικά Πηγάδια. Η 3η Νοεμβρίου είναι η μέρα που οι ντόπιοι άνοιγαν παραδοσιακά τα βαρέλια και δοκίμαζαν το κρασί που είχαν φτιάξει. Από αυτό το έθιμο, προέρχεται και το προσωνύμιο «Άγιος Γεώργιος ο Μεθυστής». Σύμφωνα με την παράδοση, η πρώτη καράφα από το νέο κρασί έπρεπε να ριχτεί σε ένα από τα βενετσιάνικα πηγάδια. Πολλές από αυτές τις καράφες έχουν τώρα ανασκαφεί και εκτίθενται στο Λαογραφικό Μουσείο. Οι θρησκευτικές λειτουργίες τελούνται στην εκκλησία το προηγούμενο απόγευμα και το πρωί ανήμερα της γιορτής του Αγίου. Ο εσπερινός ξεκινά περίπου στις 7μ.μ. και η πρωινή λειτουργία περίπου στις 7:30π.μ.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου χρονολογείται από τα μεσαιωνικά χρόνια και υπέστη περισσότερες από μία επιθέσεις από τους Τούρκους κατά το παρελθόν. Το μεγάλο νεκροταφείο που την περιβάλλει, χρησιμοποιείται πλέον για την ταφή των κατοίκων του Γαβαλοχωρίου. Η πρόσβαση στην εκκλησία είναι ελεύθερη και παρέχει μια εξαιρετική ευκαιρία για να θαυμάσετε το εσωτερικό της.
Από την κεντρική πλατεία του Γαβαλοχωρίου, ακολουθήστε τις πινακίδες που σας οδηγούν πάνω στο λόφο, στα Ενετικά Πηγάδια. Μόλις φτάσετε στα Πηγάδια (θα τα δείτε στην δεξιά πλευρά του δρόμου), συνεχίστε για λίγα μέτρα ακόμη, ακολουθώντας τον κύριο δρόμο. Η εκκλησία που θα δείτε δίπλα στο νεκροταφείο είναι του Αγίου Γεωργίου.
Ο ναός του Αγίου Γεωργίου, πιθανότατα, χρησίμευε ως μοναστήρι μοναχών, στα μέσα του 17ου αιώνα, εκ των οποίων κάποιοι μάλιστα ήταν Γαβαλοχωριανοί. Όταν οι Τούρκοι ανακάλυψαν ότι η περιοχή του Γαβαλοχωρίου προμήθευε αντάρτες για να πολεμήσουν εναντίον τους, έκαψαν το μοναστήρι, καθώς και διάφορα άλλα, και ανάγκασαν τους μοναχούς να τραπούν σε φυγή στη σημερινή εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου.
Το 1866, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου υπέστη ξανά καταστροφές από τους Τούρκους, όταν οι ντόπιοι πολέμησαν τον τουρκικό στρατό στο Γαβαλοχώρι. Οι Τούρκοι έκαψαν και λεηλάτησαν πολλά σπίτια και κτίρια, μεταξύ των οποίων και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Βεβήλωσαν τις εικόνες στο εσωτερικό της εκκλησίας, και, για πολλά χρόνια αργότερα, μπορούσε κάποιος να διακρίνει τρύπες από σφαίρες και ξίφη πάνω σε αυτές. Πλέον, όλες οι εικόνες έχουν επισκευαστεί ή αντικατασταθεί.
Το 1887, η εκκλησία ξαναχτίστηκε και επισκευάστηκαν τα κελιά των μοναχών που είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές. Δυστυχώς, αυτά δεν είναι πλέον ορατά. Τοποθετήθηκαν νέες πόρτες και παράθυρα, ενώ ανεγέρθηκε και νέος πέτρινος τοίχος. Νέες ανακαινίσεις έγιναν το 1950, όταν αγοράστηκε και τοποθετήθηκε η σημερινή καμπάνα της εκκλησίας, από κάτοικο του Γαβαλοχωρίου, που είχε μεταναστεύσει στην Αμερική. Τέλος, το 1960, η εκκλησία ανακαινίστηκε ριζικά με νέες σιδερένιες πόρτες, νέα παράθυρα και νέα Αγία Τράπεζα.
Ο Άγιος Γεώργιος, που δόθηκε το όνομά του στην εκκλησία, γεννήθηκε από Έλληνες χριστιανούς γονείς τον 4ο αιώνα μ.Χ. Εντάχθηκε στο ρωμαϊκό στρατό και διακρίθηκε ως θαρραλέος διοικητής. Λόγω του θάρρους του στην μάχη, τράβηξε την προσοχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού και προήχθη, προκειμένου να υπηρετήσει στην αυτοκρατορική φρουρά του. Όταν ο Άγιος Γεώργιος έμαθε ότι ο Διοκλητιανός σχεδίαζε να εκδιώξει τους χριστιανούς, συναντήθηκε με τον αυτοκράτορα και κατήγγειλε αυτόν και την απόφασή του. Ο Διοκλητιανός έμεινε άναυδος από τον τολμηρό λόγο του πολεμιστή, που είχε αγαπήσει και προωθήσει, και προσπάθησε να τον πείσει να απαρνηθεί τον Χριστιανισμό, αλλά ο Άγιος Γεώργιος αρνήθηκε. Επέζησε ύστερα από πολλά βασανιστήρια του Διοκλητιανού —τον έβαλαν σε έναν τροχό και ο τροχός γύρισε έτσι ώστε να τον τρυπήσουν σε όλο του το σώμα, τον έβαλαν σε ένα λάκκο και τον σκέπασαν με ασβέστη, του φόρεσαν σιδερένια παπούτσια με καυτά καρφιά, τον μαστίγωσαν και τον δηλητηρίασαν. Όταν ρωτήθηκε ο Άγιος Γεώργιος, πώς μπόρεσε να επιζήσει από όλα αυτά τα βασανιστήρια, είπε ότι ο Ιησούς τον έσωσε. Στο τέλος, αποκεφαλίστηκε και το σώμα του επέστρεψε για ταφή στη Λύδδα, στη σημερινή Παλαιστίνη, την πατρίδα της μητέρας του.
Ο Άγιος Γεώργιος εμφανίζεται συχνά σε εικόνες να σκοτώνει έναν δράκο. Η παράδοση αφηγείται την ιστορία ενός άγριου δράκου που προκαλούσε πανικό στην πόλη Σιλήνη της Λιβύης. Για να κατευνάσουν τον δράκο, οι κάτοικοι θυσίαζαν πρόβατα και αργότερα ακόμη και ανθρώπους σε αυτόν. Όταν ο Άγιος Γεώργιος έφτασε στην πόλη, η κόρη του βασιλιά επρόκειτο να θυσιαστεί. Ο Άγιος Γεώργιος έσωσε το κορίτσι, σκοτώνοντας τον δράκο με μια λόγχη. Ο βασιλιάς ήταν τόσο ευγνώμων, που του πρόσφερε θησαυρούς ως ανταμοιβή. Ο Άγιος Γεώργιος τους δέχτηκε και κατόπιν μοίρασε τα πάντα στους φτωχούς. Οι κάτοικοι της πόλης έμειναν τόσο έκπληκτοι με αυτό που είδαν, ώστε ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό.
Ο Άγιος Γεώργιος είναι ο προστάτης άγιος του ελληνικού στρατού, διότι υπήρξε και ο ίδιος στρατιωτικός. Επειδή το όνομά του συνδέεται και με τη γεωργία, ο Άγιος Γεώργιος γιορτάζεται δύο φορές τον χρόνο. Μία από τις γιορτές του είναι στις 23 Απριλίου, ημέρα κλειδί για τη σπορά των καλλιεργειών από τους αγρότες στην Ελλάδα (ωστόσο, όταν η 23η Απριλίου συμπίπτει με την Σαρακοστή, ο εορτασμός του Αγίου Γεωργίου μεταφέρεται αμέσως μετά το Πάσχα).
Ο Άγιος Γεώργιος εορτάζεται και στις 3 Νοεμβρίου, την ημέρα που τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στην εκκλησία της Λύδδας. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, οι χωρικοί του Γαβαλοχωρίου γιόρταζαν την ημέρα αυτή κάτω από τα πλατάνια, στα Ενετικά Πηγάδια. Η 3η Νοεμβρίου είναι η μέρα που οι ντόπιοι άνοιγαν παραδοσιακά τα βαρέλια και δοκίμαζαν το κρασί που είχαν φτιάξει. Από αυτό το έθιμο, προέρχεται και το προσωνύμιο «Άγιος Γεώργιος ο Μεθυστής». Σύμφωνα με την παράδοση, η πρώτη καράφα από το νέο κρασί έπρεπε να ριχτεί σε ένα από τα βενετσιάνικα πηγάδια. Πολλές από αυτές τις καράφες έχουν τώρα ανασκαφεί και εκτίθενται στο Λαογραφικό Μουσείο. Οι θρησκευτικές λειτουργίες τελούνται στην εκκλησία το προηγούμενο απόγευμα και το πρωί ανήμερα της γιορτής του Αγίου. Ο εσπερινός ξεκινά περίπου στις 7μ.μ. και η πρωινή λειτουργία περίπου στις 7:30π.μ.
